1 na laatste dagje

Vandaag ons 1 na laatste dagje. Vandaag mochten we lekker een beetje uitslapen. Vandaag had ik geen zin in een broodje dus heb gewoon een banaan gegeten. Om half 9 moesten we bij het ziekenhuis aanwezig zijn. We gingen eerst naar het patienten hotel toe. Dit is een hotel waar patienten terecht kunnen als ze niet perse in het ziekenhuis hoeven te blijven. Dus voor patienten met chemotherapie. Ouders van kinderen die te vroeg gebeuren zijn. Revalideren na een heup operatie enz. Een dame die daar werkte al vanaf het begin dat het hotel er was, vertelde ons verder over het patienten hotel en dat er geen patienten slapen maar gasten. Ze doen er alles aan om het ook maar op een normaal mogelijk hotel te laten lijken. Er werken wel nurses daar en de patienten kunnen ook medicatie enz krijgen maar er word niet in uniform gewerkt. Het patienten hotel is een uitkomst voor het ziekenhuis want zo bespaard het ziekenhuis veel geld. Een nacht in het patienten hotel kost 25 euro geloof ik en een nacht in het ziekenhuis 400 euro. Dit scheelt dus erg veel. De vrouw die ons rondleide was erg aardig en was erg enthousiast om alles te vertellen. Ze liet ons alles zien. Ook de registratieformulieren. Hier vullen ze in hoe de patienten hun verblijf in het hotel hebben ervaren. Ze hebben verschillende codes. Rood is als een punt een stuk beter kan, geel is als ze net op de lijn zitten, en groen is dat het goed verloopt. De streefwaardes liggen erg hoog. Alles moet vanaf de 98% zijn. Toch zien alle punten die aan de orde komen er nu ongeveer groen uit. Moet je nagaan hoe zoiets aanvoelt voor de patienten. Na het patienten hotel gingen we even naar de afdeling. Daar hebben we ook Niparak leren kennen. Deze dame kende we al van de klinische les van ondervoeding maar wilde nu vanalles over ons weten. Niparak komt oorspronkelijk uit Thailand maar leeft nu al jaren in Zweden. Ze vertelde ons dat Zweeds een moeilijke taal is om te leren, of om iig uit te spreken. Het was grappig om te zien hoe ze uitbeelde hoe ze zweeds spreken en hoe je engels spreekt. Na het drinken kregen we een presentatie van Ulla Raami. Dit is een dame die erg bezig is met de kwaliteit van zorg. Ze liet ons de kwaliteitsopdrachten zien waar ze mee bezig waren zoals ondervoeding, decubitus, slapen enz. Ze zijn er pas mee bezig maar volgens mij moet dit allemaal wel goed gaan lopen. Het zag er iig erg goed uit en we hebben heel veel geleerd hiervan. We hadden het nog even over de valpreventie en of er ook wel eens familie bijgeroepen word. Dit word wel gedaan maar vaak is er geen mogelijk dat de familie blijft. Aan fixeren in bed doen ze hier niet, alleen in de stoel. Als er geen familie bij de patient blijft zet de afdeling dus een extra nurse in die de gehele dienst bij de patient blijft. Ook wat we mssn wel mee kunnen nemen naar de afdeling! De les was ook erg interessant en totaal niet slaapverwekkend!
Hierna was het lunchtime. De laatste lunch in het ziekenhuis want morgen gaan we bij het patientenhotel lunchen. Tijdens de lunch stelden we nog een aantal vragen over het salaris en of ze hier ook informatie boekjes hebben enz. Dit hadden ze wel maar nu niet meer. Nu hebben ze een film over de stroke die ze aan de familie en de patient laten zien. Deze film duurt ongeveer zo'n 20 minuten. Ook laten ze deze film ieder weekend zien, zodat de patient er telkens op terug kan komen als ze vragen krijgen. Zo hebben we wel even verder gekletst. We hebben ook nog even gekeken op de stroke poli. Hier werken 3 nurses die ook op de afdeling werken. Dit zijn stroke nurses. Drie maanden na de opname komt de patient op de poli bij de nurse. Een poli bezoek duurt meestal van een 1/2 uur tot een uur! Dat is lang als je dat bij ons vergelijkt. Sommige patienten komen terug bij de neuroloog, en weer andere komen terug bij de huisarts. De nurses geven informatie over de stroke als patienten nog vragen hebben. Soms wordt sown gesprek telefonische gevoerd als de patient bijv te ziek is om te komen of ze wonen erg ver weg. Er is s'ochtens van 8-10 ook een telefonisch spreekuur waarin de patienten kunnen bellen. Nadat we de poli gezien hadden gingen we onze fietsen terug brengen na de B&B. Annika en Suasanne pikten ons daar op om naar de dagrevalidatie te gaan. Hier hebben we ook veel gezien en gehoord. Er kunnen maar 15 patienten per week komen. Sommige komen 2 keer per week andere 3 keer per week. Een dagrevalidatie duurt ongeveer van 10 tot 13.00 en daarna volgt er een lunch waaraan de revalidatie patienten deel aan kunnen nemen. Ze hebben daarna alsnog de kans om tot maximaal 15.00 te blijven. Patienten betalen hier zelf hun revalidatie want ze hebben geen verzekering die dat betaald. De revalidatie hier is klein maar wel voldoende denk ik voor de patienten. Ze doen hier alleen wel weinig aan de logopediste. Dat viel me wel op. Nadat we hier rond te hebben gekeken gingen we naar de B&B en hebben lkkr weer ff gerelaxed. Rond 19.00 uur zijn we wat gaan eten. Heerlijke entrecote met gebakken aardappels. Nou het eten is heerlijk hoor als we uit eten gaan! We beseften ons ook dat morgen onze laatste avond hier zal wezen. Het is echt spr hard gegaan:(
Nu maar gaan slapen ook al kan ik morgen uitslapen tot 9 uur:P Zoveel slapen kan ik nog niet maar ja dat komt thuis wel weer goed!

Dikke Xusss Petra